13. jan, 2021

Klem tussen Trump en Ozzy

Vandaag, 13 januari 2021, lijkt een normale dag. Althans voor mij, als gepensioneerde man, die zich, in verband met corona, zich thuis moet schuilhouden. Behalve een uur fietsen en een paar  keer Ozzy uitlaten kom ik niet naar buiten. Je zou denken wat doe je voor de rest van de tijd. Ik verveel me geen seconde, ik kom eigenlijk tijd te kort.
Omdat ik vaak achter de computer sta. Ja, ik werk staand achter mijn computer omdat ik, door lang zitten, geen dikke buik wil ontwikkelen. Alleen hierdoor raakt mijn “slimme” Apple horloge in de war en waarschuwt me: ‘het is tijd om te gaan staan’. Dan loop ik even heen en weer. Ja, je moet iedereen te vriend houden, zelfs je horloge en de koelkast die ik regelmatig bezoek om hem te vriend te houden waardoor hij me van lekkernijen voorziet. Misschien geen goede gewoonte. 

Vandaag, 13 januari 2021, is een bijzondere dag, in Amerika. Voor het eerst in de geschiedenis van dat land wordt gepoogd een president voor de tweede keer af te zetten terwijl die nog slechts 7 dagen heeft als regerend president. Over 7 dagen zou hij tot het verleden behoren.

Vandaag,13 januari 2021, is een gewone dag maar voor het eerst heb ik geen zin om op te staan en te gaan fietsen. Ik blijf liggen luister naar de regen die maar blijft zacht op het raam tikken. Mijn volle blaas schopt me het bed uit.
Tijdens het ontbijt (eigenlijk brunch) kijk ik naar CNN. Al dertig jaar trekt CNN regelmatig mijn aandacht, altijd door het toedoen van de Republikeinse presidenten. In 1991 was het de Republikeinse president Bush sr. die de wereld bezig hield. Toen was het conflict met Irak.
In 2001 was het zijn zoon Bush jr. die moest werken voor het neerhalen van de twin-touwers en viel de toeristen van Al-Qaida in Afghanistan aan. In 2003 viel hij Irak binnen en hield de wereld in spanning. Nu is het de Republikeinse president Donald Trump die Amerika en de wereld met een binnenlandse coup-pleging bezig houdt. Hij wordt ook de eerste Amerikaanse president in de geschiedenis die een binnenlandse coup probeert te plegen om als eerste dictator van Amerika te worden.

Vandaag,13 januari 2021, lijkt een gewone dag. Mijn fietsrit doe ik even voor de wachtwisseling tussen de ochtend en de middag. Als ik helemaal bezweet terug ben draag ik Ozzy onder mijn oksel en breng hem naar een hondenuitlaatplek. Terug naar huis blijft hij even luieren en snuffelen.
De gezegde ‘Ongeluk zit in een klein hoekje’ moest zich vandaag laten gelden. Ik roep Ozzy om op te schieten maar ik merk te laat dat een parkeer-controle auto te dichtbij hem, om het hoekje, komt rijden. Ik gebaar en roep in paniek: ‘stop’ maar de auto rijdt over Ozzy. Ik zie Ozzy onder de auto verdwijnen en sla met mijn vuist op de auto en roep: rij verder. Ozzy komt te voorschijn, via de achterkant. Hij trilt. Ik tel hem op en kijk of hij niets markeert. De chauffeur doet het raam open, zegt dat hij hem niet zag en mij niet kon verstaan. Hij biedt zijn excuus aan. Ik leg Ozzy neer en hij loopt een beetje mank. Binnen geef ik he iets lekkers. Hij laat het. Voor het eerst in zijn leven laat Ozzy lekkernij liggen. Ik ben bezorgd. Hij blijft trillen. Ik til hem weer op en zet hem op mijn schoot. Ik doe het stukje lekkernij in zijn bek en hij kout rustig. Ik zet hem in zijn mandje, open de koelkast. Hij ruikt zijn lievelingsgerecht kipfilet en rent naar me toe. Hij springt. Ik ben opgelucht. Gelukkig markeert hij niets, behalve de schrik dat hij even overgereden werd.
Ik blijf hem lekkernijen geven en hem aaien tot ik het zweet koud begint te voelen en ik ren naar boven voor een warme douche.

En nu naar het afzetting procedure van Trump kijken! Spannend…