De zon hangt hoog en lijkt op een generaal na overwinning op de vijand. De terrassen op het plein in Den Haag zijn vol. Dichterbij de regering kan je bijna niet komen. In die drukte valt me op dat vele mannen met pakken lopen. Vrouwen dragen nette zomerse kleren. Losse kleding die niet fanatiek zijn in het bedekken van de vrouwelijke lichaamsdelen. Ik loop van mijn werk naar mijn auto die ergens bij het SER gebouw staat geparkeerd. Een jonge man, met een blonde stoppelbaard, zit op de grond met de rug tegen een muur. Hij kijkt me aan en vraagt geld. In zijn rechterhand, tussen zijn wijs-en middelvinger, houdt hij een bruin sigaret, een jointje. Bij het zien van het jointje kokhals ik. Ik loop verder zonder aandacht te geven aan de man en zijn verzoek om geld. Ik heb bloedhekel aan bedelen. Bedelen is een aan aanslag op je gemoedstoestand. Ik begrijp echt wel dat bepaalde mensen geen cent te besteden hebben maar bedelen is het slechtste middel. Bedelen wordt vaak door handelaren misbruikt. Er zijn bendes die mensen verminken om van hen productieve bedelaars te maken.
Onlangs was ik met vakantie, in een welgestelde Spaanse havenstad, waar diverse bedelaars waarschijnlijk het goed hebben door ten onrechte geld van mensen krijgen. Ik heb het niet over de creatieve mensen die grappig zijn. Een bedelaar die zich als een baby in een kinderwagen vermomd had en bepaalde babygeluiden produceerde was erg leuk. Bedelaars als een stambeelden en muzikanten geef ik voor hun creaties maar iemand die van zijn handicap misbruik van anderen maakt door aanslag op zijn/haar vizier te doen negeer ik. In die stad waren bedelaars die ik niet kon aanzien maar die waren er, dagelijks. Een van hen was een jongeman. Hij was blijkbaar geopereerd aan zijn bovenbeen. Hij stond met een zeer korte broek om zijn litteken die hij aan de buitenkant van zijn dij had tentoon te stellen. Zijn dunne armen staken uit een mouwloos hemd. Hij stond op krukken midden op een drukke boulevard. Ik heb geïnformeerd en heb begrepen dat die man zeker inkomsten krijgt van de overheid. Dan vraag ik me af waarom mag hij daar staan. Een andere bedelaar, een dertiger, was zonder onderbenen en liep op zijn knieën. Dan zeg ik fijn dat je zo lekker wilt lopen maar houd je hand niet voor anderen op. Ga meedoen aan Paralympische sporten. Misschien win je een prijs, verdien je veel geld. Want hij zag er gezond uit. Hij leek op een worstelaar. Hij kon zo olie-worstelaar worden en winnen want de tegenstander zou minder grip op hem hebben.
Ik wil het niet hebben over de bedelende vrouwen die elke dag een ander kind/baby meenemen, het kind een slaappillen geven zodat het hoofdje op de schouder blijft hangen. Gewoon weghalen uit het straatbeeld. Als blijkt dat ze echt niets hebben moet de regering hen een uitkering geven.
Kom op we zijn in Europa. Als er geen maatregelen genomen worden krijgen we straks een invasie van miljoenen Grieken. Nee? Nee, inderdaad niet, de Grieken komen niet bedelen. Ze eisen het geld op, het is hun recht want ze zijn Europeanen. Bovendien 'het ligt niet aan de Grieken zelf. Het ligt aan de Euro.' Dat heb ik ten minste van een bekende SPer gehoord die een zetel in de Tweede-Kamer bezit. Met andere woorden als de Grieken geen euro als nationale munt hadden gebruikt waren ze niet aan de grens van faillissement gestaan en hadden helemaal geen behoefte aan de financiële hulp van Europa.

Natuurlijk zegt soms het uiterlijk, in bepaalde gevallen, weinig of niets. Toch, wij als mensen, kunnen ons ogen niet (altijd) uitschakelen en het invloed van het zien van iemand niet beperken. Neem me alstublieft vooral niet kwalijk maar ik zal het eerlijk zeggen en heb helemaal geen slechte bedoelingen met wat u hieronder gaat lezen. Ik zag namelijk op Max-tv een programma dat heet groeten van Max. Het eerste item ging over het neerhalen van MH17 dat bijna een jaar geleden plaats vond. Bijna iedereen in het land was begaan met het vreselijke lot van de inzittenden van het vliegtuig, dat zag je aan bergen bloemen op de ingangen van Schiphol waaruit het vliegtuig vertrok, aan duizenden rouwende mensen langs de autowegen die de laatste groet brachten en aan het vele schrijven en reacties in alle soorten media. Max-tv had twee gasten uitgenodigd die over de situatie gingen praten. De ene gast was een vrouw, een crisisadviseur van het instituut psychotrauma. Ze praatte als een robot, bijna zonder emoties en je zag tijdens het praten haar tanden, haar onderkaak met een slecht gebit trok mijn aandacht. Door de combinatie van emotieloos (dat misschien bij een crisisadviseur hoort) en het slecht gebit kon ik niet concentreren, bijna niets horen. Ik weet niet wat een crisisadviseur in het geval van een ramp als van MH17 doet. Ik neem aan dat zij te maken heeft met de nabestaanden. Haar uiterlijk en "emotieloos" kan positief op nabestaanden werken, dat ze hun geliefden en de ramp even (willen) vergeten of weg willen rennen. De andere gast was de media specialist op het gebied van vliegrampen, Menno Baksteen die zelf ooit gezagvoerder was. Waarom de media al decennia lang hem op dat gebied gebruiken is mij een raadsel. Misschien wegens zijn naam? Aan zijn slordige dikke snor ben ik allang gewend maar in combinatie met de andere gast waar ik het net hierboven over had kon ik ook niet naar hem luisteren. Zijn tanden van de onderkaak lijken op die van die vrouw naast hem. Ik kon dus niet concentreren, althans niet na de eerste zin van hem. Het was ook een mooie en emotionele zin. Hij zei namelijk dat 'ineens een boem en dan ben je weg. Je kunt, als gezagvoerder er niets aan doen.' Ik denk dat langzamerhand zestien miljoen Nederlanders hebben begrepen dat geen gezagvoerder kon opgewassen zijn tegen een plotselinge raket die hem raakt. Maar goed, een bevestiging van een deskundige, van een oude gezagvoerder is een officiële bevestiging en dat geeft rust.
Maar goed, ik hoop niet dat ik je aandacht van die verschrikkelijke massamoord heb afgeleid. Ik hoop niet dat ik hiermee iemand kwets, zeker die twee gasten niet. De crisisadviseur kon niets doen aan haar uiterlijk, dat ze zo geschapen is. Misschien heeft ze niet alleen goede adviezen maar ook een heel goed hart. Misschien mag een adviseur de menselijke en emotionele kant niet laten zien, niet op de tv. In ieder geval ik werd afgeleid en dat is mijn schuld. Ik hoop dat de rest van de kijkers dat niet heeft. Ik hoop dat iedereen beseft dat het een ongekende drama was die bijna driehonderd families trof en duizenden individuen, nabestaanden. Tegenwoordig heeft de mens een dagtaak nodig, elke dag een paar keer een minuut stilstaan bij de ellende van de slachtoffers van aanslagen, terreur, rampen en de rest. Elke dag denken aan de nabestaanden van mensen die erheen gaan voor welke reden dan ook.

Zijn stem herken ik niet door de telefoon. Hij is voor een korte bezoek in Nederland. De scherven die hij aan het front kreeg moeten gelokaliseerd en eventueel verwijderd worden. We maken een afspraak. Ik nodig hem uit naar het mooie noord, aan het IJ. Hij staat bovenaan op de trap van het Eye film-instituut-gebouw. Als hij me ziet roept hij, met kleine (gespeelde) verbazing, hoe komt het dat ik altijd zo jong blijf. Bij de omhelzing valt me de geur van sigaretten aan. Het wordt een tafel aan het terras, met uitzicht op het IJ. De zon in mijn gezicht. Als we van plaats ruilen dringt de felle zon zich in mijn hoofd en schouders. Ik luister. Hij vertelt in het Koerdische, gemengd met Nederlandse woorden. Hij verwoordt de frustraties van elke krijger die iets kan maar niet mag. De gestelde (politieke) grenzen door het machtigste land moeten niet overschreden worden. Dat begrijpt hij soms niet maar even later probeert hij dat toch te relativeren. Dat hij graag zo snel mogelijk zijn land Koerdistan wil onafhankelijk zien worden maar de grote macht heeft geen haast, nu zelfs geen plannen in die richting. Hij drukt de zoveelste peuk in de asbak. Als hij de zoveelste glas thee en spa blauw bestelt gaan de wenkbrauwen van de jonge blonde restaurantmedewerker omhoog met subtiele glimlach in haar ogen. Mijn gast, Peshmerga met verlof aan het IJ, heeft dorst. Zijn dorst naar vrijheid probeert hij met water, thee en sigaretten te lessen.
Ik vraag hem naar zijn kleine persoonlijke indrukken. Hij zegt dat het vervelend is als je in de hitte van de strijd je wapen weigert te werken terwijl de kogels om je oren vliegen. Later laat hij me een video opname zien van wat hij vertelde. Hij schiet een paar keer met een mac (groot wapen) maar die weigert. Hij zit, bijna relaxed, achter zijn wapen met een collega de wapen te repareren. Even komt de Nederlandse vrijwilliger Ron (Ron was een lid van een motorclub en was voor de duur van tien maanden in Koerdistan. Hij vocht in de eenheid van mijn gast aan het front, tegen IS. Onlangs overleed hij in een verkeer incident in Amsterdam. De Koerden hebben hem geëerd en besteden aandacht, in hun media, aan zijn begrafenis.) en ze proberen samen de wapen te repareren.
Kleine indrukken komen als heftige watervallen en stromen door. Hij vertelt over het begin, hoe hij een legertje vrijwilligers wilde mobiliseren met weinig middelen terwijl de angst in het hart van de bevolking sloeg en mensen bezig waren te vluchten voor de terreur van IS die steeds dichterbij kwamen. Hij vertelt bijna emotie loos maar met woorden als een vlijmscherp mes over het oprapen van de kleine lichaamsdelen van zijn kameraden die door boobytraps gedood werden. Met een cynische ondertoon vertelt hij over hoe een collega Peshmerga een klein katje van de vijand beschermde en onder zijn jas verborg hield. Alleen als hij over zijn vertrek en afscheid vertelt, toen zijn moeder hem en zijn collega's naar het front uitzwaaide en door haar knieën zakte, krijgt hij een brok in zijn keel. Hij vermant zich weer, drinkt een slokje thee, brengt zijn sigaret aan zijn lippen, inhaleert diep en vertelt verder.
Als ik later, na een uurtje slapen wakker word, denk ik aan de mensen die post traumatische stres krijgen.

Griekenland heeft nee gezegd. Het volk heeft gesproken. De regering wil geen maatregelen nemen. De diplomatieke wegen zijn uitgesloten. En nu gaat Europa haar troepen mobiliseren. Duizenden tanks, pantservoertuigen en tienduizenden militairen staan klaar om Griekenland van alle kanten aan te vallen. Het wordt verwacht dat binnen enkele dagen, misschien uren, heel Griekenland zich zal overgeven. Rusland zal dat als bezetting noemen, Amerika als bevrijd en China zal wachten tot ze hun stille macht via restaurants en andere Chinese bazaar's gaan vestigen. Turkije zal vanuit de grenzen toe blijven kijken en niets doen. Ze gaan weigeren mee te doen aan een NAVO aanval en beweren dat ze, ondanks de eeuwen oude vijandigheden, geen NAVO land zou aanvallen. Turkije zal wel weer haar grondgebied als corridor gebruiken om de vrijwillers, fanatieken en extremisten de gelegenheid geven naar Griekenland te reizen. Het liedje van Syrië zal zich in Griekenland herhalen. Een burgeroorlog zal aanvankelijk niet ontketend worden. Een deel van de Grieken zal proberen in verzet te komen tegen de Europese bezetting en een andere deel zal collaboreren. Er zullen er zijn die rijk van de oorlog worden en er zullen er zijn die armer van worden. Velen zullen de dood vinden. Er zullen duizenden pagina's geschreven worden. Duizenden vergaderingen georganiseerd worden. Met andere woorden zal Griekenland die ooit de bron van democratie was afglijden naar dictatuur. Als ik me niet vergis dat zou het niet de eerste keer zijn dat het daar een coup gepleegd worden.
Ik begin werkelijk overtuigd te raken dat het klimaat, het weer de basis vormt voor de democratie. Ik weet niet of ooit in een warm land democratie plaats heeft gevonden. (Gaarne wil ik een les krijgen als het zo is) In warme landen heeft bijna altijd een dictatuur geheerst. En het einde van elke dictator is bijna afgrijselijk. Hij komt aan zijn einde door geweld, soms afgrijselijk geweld. Denk aan de recente geschiedenis van afgelopen dertig jaar. De bekende/beruchte dictatoren als Ceausescu van Roemenië die bij zijn arrestatie in de war raakte en wilde bevelen uitgeven tot hij doodgeschoten werd, samen met zijn vrouw en hun lijken als kadavers even blijven liggen. Dat gold voor Saddam Hussein ooit die vijfendertig jaar heerste en dacht dat hij onsterfelijk was. Hij en zijn zonen waren meedogenloze psychopaten die excelleerden in het uitvinden van nieuwe martel- en executies-methodes zoals explosieven aan de lijven van tegenstanders brengen en die met een afstandsbediening tot ontploffing brengen. Maar wat is van hem over? Hij werd gevonden als een rat die zich in een kelder had verstopt en eindigde, hangend, aan de galg. Kadafi die Libië 40 jaar met een harde hand had geregeerd trof nog een gruwelijker eind dan Saddam. Saddam kreeg tenminste (door Amerikaanse druk) een proces en kon zich voor de rechtbank verdedigen maar Kadafi werd afgeslacht, zonder enkele vorm van een rechterlijk proces.
Hoe kouder het klimaat in een land is hoe democratischer dat land. Een dictatuur in de Scandinavische landen is bijna ondenkbaar. Maar het klimaat verandert. De aarde raakt opgewarmd en dat begint in Griekenland. Straks benoemt de Europese machthebber een dictator daar die zal net als andere dictatoren aan zijn einde komen. Maar eerst zal hij voor een vreselijke burgeroorlog zorgen en zal Europa aan de rand van faillissement brengen.

Iran wil via internet de huwelijken stimuleren. Ayatollah Khamnai, de hoogste Sjiitische geestelijke leider en de machtigste man van Iran wil dat binnen vijfendertig jaar de Iraanse bevolking van 80 miljoen naar 150 miljoen opschroeven. In die vijfendertig jaar moeten de Iraniërs flink aan het werk gaan en hun ballen laten zien. Maar het schijnt dat de Iraniërs helemaal geen zin hebben in het huwelijk. Er zijn elf miljoen volwassen singels. Dat heb ik allemaal van de Carolien Omidi die vanuit Iran voor dagblad Trouw schrijft. Ik heb ook begrepen dat er wel andere sites waar ook de singels naar kijken, sites waar je mooie lingerie, bikini's en mannen met bijna blote lijven kunt zien. Hoe dan ook de Iraniërs staan open tegen (seksuele) relaties maar niet open voor huwelijken. Wie wel open staat voor huwelijken zijn de Nepalezen. Nepalezen zijn niet alleen open voor huwelijken ze zijn gek op huwelijken. En niet zo maar huwelijken. De jongetjes van 8 jaar en meisjes van zeven worden uitgehuwelijkt. Als ze twaalf zijn krijgen ze kinderen. Nu de aardbeving daar plaats heeft gevonden willen ze in Nepal nog meer huwelijken van kindjes stimuleren. Op een foto van een bruidegom jongetje en een bruid meisje zie je hoe het jongetje zich als volwassene gedraagt en lijkt op een koning op een troon. Ik weet het niet maar ik geloof dat een jongetje van acht wel een stijve kan krijgt maar hij kan geen zaadlozing hebben en kan dus zijn vrouw niet zwanger maken. Oké, laten we er van uit gaan dat in die warme landen men eerder tot de seksuele daad in staat is en eerder de sperma gaar wordt in de kookpan van de jongens daar. Maar het ei moet ook eerder gekookt worden anders is het niet mogelijk.
Hoe dan ook we kunnen het probleem van Iran begrijpen, we kunnen de mensen daar niet kwalijk nemen dat ze niet willen trouwen want de meerderheid van de getrouwde Iraniërs die naar het westen en Amerika is gevlucht gaat schijven. Jaren geleden was ik in Zweden en ontmoete ik vele Iraniërs die me vertelden dat 67 procent gaat scheiden als ze in het buitenland zijn. Dat procent is blijkbaar hoger. En misschien willen die elf miljoen volwassen Iraanse singels naar het buitenland komen. Ik weet niet of dat voor de Nepalezen geldt. Maar als de Iraniërs tevreden zijn met hun status als singel zijnde dan gun ik ze dat van harte. De Nepalezen gun ik de wijsheid van de Iraniërs dat ze eerst naar school gaan, leren, volwassen worden en dan beslissen...
Vroeg of laat, getrouwd of niet, Iraniër of Nepalees, als men oud wordt krijgt die rimpels, de benen en armen zouden als lelijke zieke boomwortels eruit zien. Als je ook dement en/of gehandicapt wordt dan ben je last voor iedereen. Niet alleen voor je zelf, familie, geliefden, verzorgers maar voor iedereen waar je je ook bevind. Ga je op reis, bijvoorbeeld met een vliegtuig, moet een legertje hulpverleners je begeleiden en je vormt een keiharde blok, een blokkade voor de rest. Hopelijk dat je dan niets beseft en als een demente in je mooie wereldje leeft. Je denkt dat je nog twintig bent maar je ziet eruit als een honderdjarige. Uiteindelijk zal je in de armen van het niets vallen. In het nihil dat je oorsprong is....