Stel je voor, je bent 36 jaar oud. Je bent gelukkig getrouwd en je hebt twee jonge kinderen waar je dol op bent. Je denkt dat je geluk eeuwig is. Maar op een avond ga je met je vrienden basketballen en na een heerlijke en ontspannen avond keer je naar huis terug. Je treft je lieve vrouw en je lieve kinderen in een bloedbad, met verschillende kogels doorzeeft. Je wereld vergaat, je weet niet wat je doet. Je belt 911, een ander nummer bellen heeft geen zin. De politie komt en je wordt gearresteerd. Je denkt: ‘Nee, dat kan niet.’ Je gaat er van uit dat alles op een misverstand gebaseerd is en je straks na verhoor weer vrij bent. Dan kan je het verlies verwerken, de dader zoeken en het recht laat gelden. Maar je wordt niet vrij gelaten. Je moet een advocaat inschakelen. Dat doe je en er begint een eindeloze rechtsgang met het openbare ministerie dat je achter de tralies wil krijgen en je advocaat die bewijs probeert te voeren om je juist uit de buurt van de tralies te houden. En je hoop wordt gevestigd op de rechter en de jury want je leeft in een rechtstaat waar democratie heerst. Je leeft in de eerste wereld, je leeft in de verenigde staten van Amerika. Je bent niet zwart om discriminatie van de jury te vrezen maar je bent ook niet beroemd als Simpson die de jury vreest. Je bent een gewone man met een gewoon gezin dat een dodelijke pech kreeg.
Je wordt veroordeeld; levenslang. Je weet dat het onrecht is, je weet dat je niets gedaan hebt maar je moet wel in de bak, levenslang. De eerste dagen in de hel willen niet voorbij gaan. Elke dag, elk uur is een rots op je maag, op je hoofd en een giftige doorn in je oog, in je ziel. Je slaat met je vuisten op de muren van je kamer, je wordt brutaal bevonden en wordt naar een isoleercel gebracht. Je zit in het donker, pikdonker. Je lichaam en ziel beginnen vreemd te raken van je kinderen en je vrouw. Alleen in de dromen die meer naar nachtmerries hellen zie je ze gewoon maar dan ook niet. Zelfs de dromen laten je in de steek. De ogen van je kinderen flitsten in je hoofd. Hun stemmen roepen je en hun laatste beeld, de levenloze lichamen badend in het bloed teisteren je. Je kunt ze niet vergeten, nooit. Een week gaat voorbij, weer een week. Een maand gaat voorbij in die hel en weer een maand. En je kunt niet vergeten en je kunt de onrechtvaardigheid niet accepteren. Je wilt je van het leven beroven maar het lukt niet. Niets lukt. Je bent een loser, een opgesloten loser. Een jaar gaat voor bij, weer een jaar. Soms krijg je hoop om die weer te verliezen, heel hard. En na dertien jaar komt een Nederlander, een specialist in DNA en hij gaat de zaak onderzoeken en getuigen. De jury overtuigd van je gelijk. Je wordt vrijgelaten. En dan? Wat ga je doen? Ga je eerst het graf van je gezin bezoeken? Wat ga je tegen ze zeggen?
Welke leegte zal in je ingewanden heersen, welke gedachten in je hoofd zullen blijven malen. Ga je aan de drank? Ga je basketballen? Je bent bijna vijftig, je bent in de herfst van je leven. Nu heb je de kans je van het leven te beroven. Maar ga je dat ook doen?

Als ik zulke dingen in de krant lees bevangt me een gevoel van…Het is niet definieerbaar.  Wat is jouw gevoel als je dit leest?
http://www.trouw.nl/tr/nl/4496/Buitenland/article/detail/3533771/2013/10/26/Amerikaan-na-13-jaar-vrij-door-Nederlandse-DNA-analist.dhtml 

Je leest dat een tweedaagse Synode in Dordrecht gaat plaatst vinden. De gelovigen, die ooit met de bijbel in de hand, elkaar met zwaar bestreden moeten nu met de bijbel in de hand naar eenheid zoeken, naar wat ze bindt. Dat zouden de katholieke kerken, de moskeeën en Husseiniya’s*, de Synagogen en andere gebedshuizen ook moeten volgen.

Het is misschien niet te laat. Praten met positieve bedoelingen kan misschien de verbroedering bevorderen als men tenminste water bij de wijn durft te doen. Dat de moskeeën geen wijn gebruiken kunnen ze misschien spa water bij het heilige zemzem water doen.

Je leest dat de feministische actiegroep Femen blote borsten protest gaat uitvoeren op de synode in Doedrecht omdat de kerk de vrouwen onderdrukt en dat God een man is en in elk geval wordt Hij aangestuurd door mannen.

Je weet dat Femen eerder met hun (voor sommigen aantrekkelijke) blote borsten hadden geprotesteerd tegen moskeeën en tegen de onderdrukking van de vrouwen in de islam.

Inderdaad dat heb je gezien op internet en zelfs op een korte video-opname. In die video opname hielen een aantal jonge vrouwen spandoeken omhoog en voor ze aangevallen werden door de mannen zag je de zacht schuddende borsten, borsten die niet te groot, niet te klein en niet te slap maar waren fit voor actie de aandacht trokken. Op tv wordt de focus van de kijker eerst door een bewegend iets getrokken en dan de rest en de rest was tekst, geschreven op die blote protesterende borsten.

En vanmorgen toen je over de synode, de eenheid van de kerken en de geplande blote-borsten-protesten las met in je achterhoofd al die discussies van afgelopen tijd over de Zwarte Piet er flitste een idee in je hoofd, een oplossing voor het dilemma dat Nederland teistert waardoor er een extra economische crises dreigt en misschien tot een burgeroorlog leidt.

Ja, je denkt dat de oplossing luidt:

De zwarte pieten, waarvan bijna 80% uit vrouwen bestaat, moeten met blote borsten als de knechten van Sinterklaas fungeren. Ze mogen daarop testen schrijven naar eigen keuze. Misschien wil Loesje korte mooie verzen hiervoor maken. De ondergetekende is ook bereid voor het zelfde doel teksten te schrijven. De gezichten van de "knechten" van Sinterklaas moeten wel zwart geverfd blijven en dat gaat/moet puur als masker, een theatermasker, fungeren die tegelijkertijd de anonimiteit van de persoon garandeert.

Ja, je raakt enthousiast over het idee maar als je verder de krant doorleest zakt het mooie idee op de achtergrond, in de buidel van de Turk Sinterklaas,  want je leest een artikel over Turkije en haar grens met Turkije. Je leest dat Al-kaida en aan haar gerelateerde groepen honderd kilometer lang van de grens tussen Syrië en Turkije bijna bezetten, in ieder geval daar vrije verkeer hebben waar ze de gestolen goederen uit Syrië naar Turkije smokkelen. En dat Turkije geen stappen neemt maar wel zich zorgen maakt over de Syrische Koerden die hun eigen grondgebied in Syrië bevrijd hebben (nota bene op de Syrische dictator Assad waartegen de Turkse regering vecht, in ieder geval wil ten val brengen) en dus is begonnen met het bouw van muren tussen de Koerdische steden aan beide kanten van de grens. Turkije die Israël aanvalt over haar muurbeleid bouwt meerdere muren tussen de Koerdische families want deze zouden, net als de Nederlandse journalist Bram Vermeulen, gevaarlijker zijn voor het Turkse bewind, dan Al-kaida.

* Husseiniya’s zijn Sjiitische moskeeën. 

In Nederland plegen de mannen twee keer zoveel zelfmoord als vrouwen. De vrouwen hebben meer aan hun sociale omgeving en kinderen dan mannen. De zelfmoordenaars besparen zich tijdens de kerst maar slaan de hand weer aan zich zelf als die periode voorbij is. En er zijn 400 meer zelfmoordgevallen in 2012 dan in 2007. Deze gegevens lees ik in de krant die zich had gebaseerd op de uitspraken van de hoogleraar Ad Kerkhof. De oorzaak van de stijging zou de economische crises zijn. Een positief punt is dat ondanks de stijging van de zelfmoordenaars in Nederland blijft ons land op dat gebied het beter doen dan de rest van Europa. Beter doen betekent niet dat de stijging van de zelfmoorden in Nederland hoger is dan de omringende landen, juist niet. In de rest van Europa is de stijging van zelfmoorden veel hoger dan in Nederland.
Ik weet niet wat de economie en de media in de omringende landen doen maar ik kan de stijging van zelfmoorden in Nederland goed begrijpen. Je hoeft maar de tv aan te zetten en je krijgt zelfmoordneigingen.
Ik kijk heel weinig tv, soms naar DWDD. Ik heb geen tijd voor tv maar gisteravond was ik in een luie bui en na het schrijven van een hoofdstuk van mijn nieuwe roman dacht ik: ‘even lekker ontspannen’.  Willekeurig zet ik hem aan. Ik zie een reportage over doodzieke mensen die op hun laatste dagen een tv-ploeg van de EO op bezoek krijgen. Natuurlijk is een goedgemaakt programma waar de gevoelens van mensen aan de rand van hun benadrukt worden maar waarom? Na dat programma begint debat over de zwarte piet, bijna een uur lang. En natuurlijk is de presentator een goede discussieleider maar denk ik weer waarom?
Na het zien van die twee programma was ik uitgeput. Ik had zelfs geen zin om mijn tanden te poetsen laat staan eerst wandelen, frisse lucht halen, rek- en strekoefeningen doen. Ik die tegen middernacht van energie barst was ik murw geslagen, zonder energie en zonder enkele zin in het leven. Ik moest me dwingen om tanden te poetsen, gelukkig heb ik sinds kort een elektrische tandenborstel en ik hoef mijn handen en armen nauwelijks te gebruiken.
En de dromen werden nachtmerries. In de dromen zwom ik in zeeën van tumoren en ik belande in een discussie tv programma over welke tumoren beledigend zijn en welke niet. Welke tumoren treffen de zwarte mensen en welke de blanke mensen. Mensen discussieerden of de dood zwart of wit was en zo ja welke dood is beter, sneller en barmhartiger. Niemand werd het eens, mensen raakten slaags en uiteindelijk heerste de dood. De tumoren kwamen van allerlei hoeken en gaten tevoorschijn en dansten. Alles was paars. Ik werd ook wakker, waarschijnlijk ook paars van woede, van angst voor tv kijken. Ik dacht: ‘zal ik maar naar het dakterras gaan en springen’. Het antwoord was nee. Ik slaap namelijk naakt en had geen zin iets aan te trekken en naar boven te gaan.

Het is 22 oktober. De dag zal ongewoon warm zijn, voor deze tijd van het jaar. De dag begint stroef en heeft last van een slechte ochtendhumeur die tot het einde van de ochtend duurt. De ochtendhumeur kruipt in je linker kuit. Het doet pijn. Je moet constant in beweging blijven maar dat kan niet. Je moet werken en het werk vereist geen loopbewegingen maar je moet zittend werken, de muis met de rechterhand bewegen zodat je linkerschouder overspannen raakt en pijn doet. In die houding heeft je kuit geen last, niet van de pijn die de ochtendhumeur veroorzaakt.
Je belt de bedrijfsarts en je gaat er langs. Je vertelt dat de pijn bijna een week oud. De arts kan er niets aan doen. Je vraagt of je die mag insmeren. De arts beweerde dat hij zelf niet in zulke dingen gelooft maar ‘baat het niet schaadt het niet’. Je zegt: ‘dokter, als het niet baat ga ik hem echt niet insmeren.’ De arts kijkt verbaasd en heeft blijkbaar spijt van zijn uitspraak.
Na zo’n bezoek heb je trek in een kopje thee. Je hebt een mooie theeglas, gekregen als cadeau van een van een tevreden klanten. Een mooi glas met mooie tekeningen. De thee is iets te zwart, toch minder zwart dan de kleur van de Piet waarover al weken wordt gebakkeleid. De thee stroomt naar je binnenste en laat een bitter smaak achter, in je mond. Je spoelt het glas, het mooie glas en je schenkt koud water in. Het glas barst. Met pijn in je hart neem je afscheid van het theeglas dat je heel veel plezier aan had beleefd. Je theeglas is een intiem ding dat je lippen kust en je mond en ingewanden van vloeistof voorziet.
Je werpt het glas in de vuilnisbak. Je voelt je schuldig. Je bent de oorzaak van die barst en denkt aan haar liefde en haar nuttige diensten maar je beseft tegelijkertijd dat we allemaal zo eindigen als we barsten,  sterven. Om het verdriet over het theeglas te verwerken ga je natuurlijk wandelen. Mooi weer, zonnig. Maar omdat de ochtend zijn humeur had dacht je, laat me maar de sjaal omdoen, de lieveling sjaal. Je wandelt langs plaatsen waar je (munt)thee vaak had gedronken, in andere glazen. En omwille van het zojuist gebarsten theeglas wil je geen thee drinken, als een eerbetoon. Je zit op een bank aan het water met een mooi uitzicht. In de verte komt de stem van kinderen die in de dierentuin plezier hebben. De warmte vraagt: ‘maak je sjaal maar los’. Je maakt je sjaal los en legt hem op de bank naast je. Je probeert vrolijke gedachten op te roepen en de gedachten aan het mooie glas te vergeten maar een rukwind waait en neem de sjaal mee. Je schrikt, rent er achteraan maar je zachte sjaal valt in het water. Je staat machteloos te kijken naar je sjaal die nog drijft en verdrietig kijkt. De golven schudden hem heen en weer om hem eronder te krijgen. Je sjaal biedt geen weerstand en weet dat het afgelopen zaak is, dat het geen zin meer heeft. Net als een gazelle in de bek van een leeuw haar mooie ogen uiteindelijk sluit. De sjaal zinkt. Je kijkt om je heen en je herinnert je een verhaal van een vader die met zijn zoontje op vakantie was, in een gebergte. Het jongste viel van de weg, hield zich vast aan een struik. De vader kon niet bij, kon niets doen en keek machteloos naar de smekende ogen van zijn zoon tot deze te pletter, in de ravijn, viel.
Je loopt terug en denkt: ‘Wat zal het derde verlies zijn, wat volgt straks?’ Op je hoede blijven, opletten is aan te raden.’
Je zit achter het stuur. Onderweg naar huis rinkelt een berichtje in je zak. Je haalt je iPhone tevoorschijn maar verbergt hem weer in je binnenzak. Je stelt het lezen uit, bang voor een hoge boete. Je parkeert je auto en je stapt uit. De telefoon valt op een baksteen. Je raapt hem op en kijkt; de schade valt mee... 

In maart 2010 opende een Nederlandse moslim een webwinkel voor het verkopen van seksattributen. Voor hij zijn winkeltje ging openen vroeg hij aan een imam of dat halal was. De imam gaf zijn toestemming en de handel kon beginnen.
Nu heeft Turkije die stap ook gevolgd. In Turkije bestaan sinds mensenheugenis ook de niet halal aanbod van allerlei soorten (seks)attributen. In een stad als Istanbul was de prostitutie heel normaal. Het was net als Amsterdam. Je mag het legaal noemen maar je kunt het ook gedoogd noemen. Het komt op neer dat er prostitutie was, dat er veel belangstelling en veel bezoekers waren en dat iedereen die het wilde weten, wist het.
Het was niet geheim.
De menselijke behoeftes beperkt zich niet tot mensen met bepaalde religiën. De mens is geboren met (of hij een product van Allah is, van God of van andere almachtige dan ook) bepaalde instincten zoals de noodzaak om te eten, te drinken en seks te bedrijven. In de regels van de menselijke instincten vormen dus de moslims geen enkele uitzondering. Natuurlijk wordt vanuit de religie en de culturen bepaalde beperkingen opgelegd. Dat deden de Joden en de Christenen ook. Maar bepaalde geestelijken van al die religiën hebben de behoeftes van de mens gezien en moesten wel een oplossing vinden die zou moeten passen binnen de religieuze regels. Want de mens, religieus of niet, moet zijn instincten volgen en dat is een natuurwet, een aangeboren eigenschap waaraan geen religie aan te pas kan komen om het te beteugelen. De geestelijken wisten dat wanneer er geen soepele regels zijn de mensen zich toch niet kunnen inhouden met alle consequenties van dien. Daarom hebben de verschillende stromingen binnen de islam halal regels aangetroffen om vooral de seks instinct binnen de islamitische regels te houden.

Zo werd ‘siege’ uitgevonden. Dat betekent halal seks. Ik zal dat kort uitleggen:
Je bent een man en je bent op reis. Je kunt je seks driften niet alleen in de hand houden en je hebt daarbij een vrouw nodig. Dan ga je naar een bureau waar er ongehuwde vrouwen zijn. Je mag een vrouw kiezen en je kunt een tijdelijke huwelijk sluiten. Tijdelijk betekent een uur maar ook een week. Misschien ook langer. Dat ligt aan de goedwilligheid van de imam en vraag en aanbod.
Je mag denken wat je wilt maar je mag geen verbanden leggen en vergelijkingen maken. Halal is halal en dat betekent toegestaan door de almachtige. Laat maar de mensen genieten, ga de imams niet lastig vallen en beschuldigen van welke laster dan ook.
Dus, die halal sekswinkels zijn goed en onschuldig. Ze verkopen maar condooms, glijmiddelen en ik weet niet nog wat. Mocht je meer weten, bijvoorbeeld of ze sm spullen en dildo’s ook verkopen moet jezelf gaan informeren. Dat stond niet in de krant…