De aanslagen mogen geen routine worden. De angst die nu als het vagevuur door de hoofden en harten van mensen gaat mag niet zich bevestigen, verhevigen. Tegen de dood is de mens machteloos, altijd machteloos geweest en zal zo blijven. Dat is een natuurwet. Tegen het moorden van onschuldige mensen moeten niet gezwegen worden. Moorden mag niet een natuurwet worden. Tegen terroristen moet opgetreden worden.
Ik zal door middel van twee foto's proberen duidelijk te maken, twee foto's die mijn aandacht trokken. De foto van de twee vrouwen op het vliegveld van Zaventem die op dinsdag 22 maart is opgenomen en een dag later is gepubliceerd, is het resultaat van terrorisme. Je ziet twee gewonde vrouwen. De ene belt met een bebloede hand. Ze is waarschijnlijk blij. Ze vertelt door de telefoon dat ze aan massamoordaanslag ontsnapt. De andere vrouw is slecht aan toe. Haar kleren zijn van het haar leef verscheurd. Haar gezicht bloedt en is onder stof. Ze heeft één schoen die half aan haar linkervoet hangt. Haar rechtervoet is gewond, de rechterschoen is blijkbaar weggerukt. Ze kijkt waarschijnlijk naar de fotograaf en zwijgend smeekt om haar niet te fotograferen. Dit incident zal haar leven voor goed veranderen, welke richting weten we niet maar het zal nooit meer hetzelfde zijn. De dromen en het leven van twee dames wordt met een klap anders. Natuurlijk mag je relativeren, ook positief zien, en zeggen dat ze een nieuwe leven hebben gekregen dat ze veel zullen hebben aan die ervaring met het brute geweld.
De tweede foto's is op vrijdag op 25 maart 2016 op de Dam in Amsterdam opgenomen en een dag later in dagblad trouw gepubliceerd. Ik begrijp uit de info dat honderen mensen bij elkaar kwamen om te protesteren tegen de terreuraanslagen in Brussel, Istanboel en elders. Ik zie een aantal mannen, met Noord-Afrikaanse look, met lachende gezichten. Ze bespreken blijkbaar iets met een lid van de tweede-Kamer van PVDA. De grijze man met de grijze baard die traditionele Marokkaanse kleeddracht draagt houdt een rode roos in zijn linkerhand vast. Hij is niet de enige die een bloem in zijn hand draagt. De man naast PVDA parlementariër heeft in boord in zijn hand met de tekst Stop Terrorism waarop ook een hand getekend te zien is. De man draagt een Palestijnse sjaal om zijn hals met de kleuren van de Palestijnse vlag. Nog drie (moslim) mannen dragen boorden met de volgende teksten: 'Stop haatzaaien, extreem-rechts', 'Stop bombardementen op onschuldigen' en 'Onze solidariteit met alle slachtoffers van terreur.' Als ik even inzoom op de foto zie ik even verder een blond paar dat een klein boord draagt waarop staat: 'united against violence'.
Relativeren is meestal een goede zaak maar als je echt gekomen bent om te protesteren tegen de aanslagen op gewone burgers in Brussel moet je tenminste ook iets specifieker zijn en echt duidelijk maken dat je echte tegen die aanslagen komt te protesteren. Anders kan die demonstratie gerelativeerd en geïnterpreteerd worden als oog om oog en tand om tand en dus als eigen schuld dikke bult. Dus die 'solidariteit met alle slachtoffers van terreur' ontkracht je zogenaamde protest. Je gaat toch niet naar de crematie van Johan Cruiff en daar een boord ophijsen met de tekst:'Van Gaal is de beste coach die Ajax en Barcelona heeft gekend'.

Deugd Vrijheidsslaaf is gisteren in Brussel opgepakt. Deugd Vrijheidsslaaf is de letterlijke vertaling van de naam van de IS terrorist die sinds 13 november 2015 België, Frankrijk en heel Europa bezighoudt, terroriseert. Hij is de enige van zijn collega terroristen die de aanslagen van Parijs heeft overleefd. Misschien door het feit dat hij niet wilde doodgaan. Hij had in ieder geval de moed niet gehad om zijn zelfmoord-gordel te activeren. Hij is nu gevat, levend gevat. België en Europa laten een zucht van verlichting. Wat nu? Zal hij, Deugd zoon van Vrijheidsslaaf, meewerken aan het geven van informatie of gaat hij proberen de boel, zijn verhoorders, op de fles te doen. Als hij in een Arabisch of een islamitisch land was opgepakt hadden ze hem letterlijk op de fles gezet, zonder advocaat, zonder broek of onderbroek. De politieke gevangene in zo'n land mocht kiezen tussen verschillende flessen, stokken en andere voorwerpen. Ja, die waren de martelmethoden van Saddam Hussein en Deugd Vrijheidsslaaf handelt in de geest van Saddam Hussein: hard, meedogenloos, sluw en laf. Mensen die onschuldige en weerloze mensen doden zijn laf!
Op dezelfde dag tekende Europa een verdrag met Turkije over de vluchtelingenproblematiek. De "blije" gezichten van de Europese leiders en het echt blije gezicht van de Turkse premier waren frappant en spraken boekdelen. Natuurlijk mag de Turkse premier erg blij zijn. Hij heeft de achtentwintig Europese leiders op de fles gezet en het is dan niet meer dan normaal dat hij echt blij is, hij heeft gewonnen. Als Turkije straks een lid van de Europese Uni gaat worden is dat een versterking voor Europa. Want dan hebben ze een sluw, meedogenloos en hard lid. Bij moeilijke onderhandelingen moeten ze dan een Turk de onderhandelingen voeren want die kan iedereen op de fles zetten. Helaas voor Europa is Turkije nu nog geen lid van de Europese uni en een soort tegenpartij.
Turkije is wel lid van NAVO en krijgt het steeds voor elkaar om de steun van al die landen te krijgen terwijl zij de vijanden (ISIS en andere islamitische terreurorganisaties) van de NAVO steunt, in plaats om die vijanden te bestrijden. Sterker nog, Turkije bestrijdt de Koerden actief, gebruik makend van NAVO steun want Turkije weet dat de Koerden de echte vijanden zijn, van ISIS en van andere terreurorganisatie. En die terreurorganisatie staan samen met Turkije onder een paraplu en zien Turkije als hun grote broer, als hun opdrachtgever. Hun gezamenlijke doel: Koerden uitschakelen.
En nu hebben de Europeanen het groene licht aan Turkije gegeven en financiële steun toegezegd om Europa en haar vijanden verder op de fles vast te zetten. De echte vluchtelingen die op eigen huidje naar Europa vluchten, met alle gevaren van dien, worden teruggestuurd, naar Turkije. Turkije mag in plaats van elke teruggestuurde vluchteling een ISIS strijder, een Turkije liefhebber, naar Europa sturen. En velen van die liefhebbers heten Deugd Vrijheidsslaaf.

Een korte rok. Een korte rok met lange laarzen. Dat kan aantrekkelijk zijn. Het ligt er aan wie die korte rok draagt. Als de korte rok wordt gedragen door een vrouw met mooie benen, dijen en billen zouden de mannen, bijna alle mannen, geen moeite mee hebben. De mannen die moeite mee zouden hebben zouden een enkeling zijn, bijvoorbeeld de jaloerse vriend die geen echte zelfvertrouwen heeft, een broer, een vader, een vriendin die niet hetzelfde mag dragen door bepaalde reden bijvoorbeeld geen mooie benen of belemmerd wordt door haar baas, ouders of iemand anders.
Een korte rok kan veel te weeg brengen, zeker als alle vrouwen, bijvoorbeeld van Amsterdam en Eindhoven, zonder enkele uitzondering in de leeftijd tussen 18 en 70 gaan korte rokken dragen en daarmee protesteren tegen bepaalde regelen en (mannen)gedragingen. Protesteren tegen alle regels, wettelijke regels, door werkgever gestelde regels en ook tegen de religieuze en cultureler regels.
Het zou bijzonder zijn wanneer de vrouwen met hun korte rokken de straat opgaan, met grote machtsvertoon om de PSV voetbalsupporters te behandelen zoals die de bedelende zigeunerinnen in Madrid hebben behandeld.
Zou de hele wereld er niet van smullen en er van genieten als alle vrouwen van Eindhoven, gelovigen en niet gelovigen, met hun korte rokken de macht overnemen en die voetbalsupporters die zich in Madrid misdroegen hen muntjes gooien, papiergeld onder hun neus verbranden, hen op straat laten opdrukken en uiteindelijk massaal boven hun hoofden staan pissen.
Het zal nog bijzonder zijn als al die vrouwen meteen gaan fietsen, richting Amsterdam met haren in de wind. Ze hoeven niet langs de stadskantoor Nieuw West te gaan maar meteen door fietsen naar de rechtbank bij Schiphol waar Wilders zaak wordt behandeld. Daar zou weer bijzonder zijn als de Marokkaanse vrouwen voorop gaan staan, met hun korte rokken, de zaal bestormen en roepen:
Meer, meer korte rokken. Minder, minder geblondeerde haren....

Het is zaterdagavond. Het nieuws is voorbij. DWDD die normaal vijf avonden per week in prime-time, vóór het nieuws van achtuur, wordt uitgezonden vindt het nodig af een toe een college buiten de reguliere tijden uit te zenden. De hele uitzending wordt gelegd in de handen van een geleerde. Deze keer viel de eer aan Beatrice de Graaf. Ze geeft een college over terrorisme. Beatrice begint met voorlezen van een citaat uit de Boze Geesten van Dostojewski die zijn roman in de negentiende eeuw schreef. Zijn roman verscheen eerst (1871-1872) in afleveringen in het tijdschrift "De Russische Bode". Het boek bevat bijna achthonderd pagina's en is altijd indrukwekkend maar ook omstreden geweest. De Nederlandse schrijver Karel van het Reve schrijft op de achterzijde van de Nederlandse uitgave (4de druk 1984) van de boze geesten het volgende:'De grootste terrorist is hier eigenlijk Dostojewski zelf: op drastische wijze slacht hij op het eind bijna alle personen in het boek af, want van revolutie, meende hij, kan nooit iets goeds komen.'
Dit citaat geeft bijna de gedachten aan die Lenin over hetzelfde boek had. Lenin was de leider van de communistische revolutie die Rusland, met geweld, van haar Russische Monarchie ontdeed.
Beatrice had een boeiend verhaal. Ze had zich goed voorbereid en koos een academische structuur voor haar lezing. Afgezien van het feit dat ze een mooie gestalte heeft, dat er een mooie rode jurk haar slanke lichaam omhelsde, dat haar blonde haren (de professor) een seksueel aantrekkelijk look gaven, dat de hoge hakken af en toe je aandacht proberen te trekken wanneer die in de studio het slanke lichaam droegen, blijf ik geconcentreerd luisteren. En omdat ik geconcentreerd luister kan een zin, een verkeerd zin, de schoonheid van een vrouw, de zakelijke structuur van de lezing van de professor bederven. Had ik maar tijdens die zin, de falende zin, niet geluisterd. In haar goed voorbereide verhaal zei ze prompt dat de terroristen leiders worden altijd opgepakt. In een adem noemde ze Osama Bin Laden en Abdullah Ocelan. Van Osama kan ik het goed begrepen want ze sprak voor het meren deel over het islam-terrorisme dat door Osama werd geleid maar ik kan het betrekken van Ocelan (de leider van PKK, de Koerdische Arbeid Partij, die sinds 1999 in een Turkse gevangenis zit) in een adem met Osama niet begrijpen. Waarom? Omdat Beatrice, in haar lezing, het helemaal niet had over de Koerden. Ook niet dat de Koerden, bijna twee jaar, het islam-terrorisme bestreden en bijna de enige zijn die betrouwbaar zijn en ze zich daarmee de bondgenoten van Amerika en Europa maakten en hen helpen terreur tegen te houden. En Ocelan is van vóór 2001, vóór de aanslag van 911 en het instorten van de twin towers van New York.
Aan het eind bedankte de presentator van DWDD zijn gast Beatrice en zei:'We gaan de boze geesten van Dostojewski lezen'.
Daar geloof ik niets van. Als hij eerst in het boek gebladerd had had je waarschijnlijk die zin niet uitgesproken. Maar misschien was hij meer onder de indruk van de verschijning van Beatrice dan van haar lezing. Alleen hij kan het weten.

Een foto zegt inderdaad soms meer dan een boek. Ik heb het niet over de foto van de Europese leiders met de Turkse premier waarop onze Rutte een theatrale grimas maakt alsof hij de beuk in de onderhandelingen met d Turken heeft gedaan en successen heeft geboekt. De Turkse premier kijkt verbaasd maar een beetje geamuseerd naar hem want hij weet dat hij de winnaar is. Hij weet dat zijn land de veroorzaker is van de vluchtelingen stroom naar Europa en daarvoor wordt zijn land beloond, en wordt gezien als de verlosser.
Ik heb het ook niet over het hoofd van Amstelveenseweg dat gevonden, gefotografeerd en gefilmd is door voorbijgangers vóór de politie het fonds kon vinden en een blauwe emmer eroverheen deed.
Ik zal het ook niet hebben over de verschillende columnisten die over het gevonden hoofd schreven dat waarschijnlijk van een Marokkaanse bendelid zou zijn. Ik heb geen enkele behoefte om foto's en video's van het hoofd te zien. Er zijn waarschijnlijk vele schrijvers en dichters die dat graag willen zien met de bedoeling 'als je de haat niet tot in zijn diepste vijzels kent kun je de liefde ook niet kennen'. Het laatste vind ik een grote onzin. Dat je terloops, door toeval of onmacht iets gruwelijks ziet kan je schijfcapaciteit misschien een impuls krijgen maar als je zelf opzoek gaat naar films van onthoofdingen lijkt me vreselijk en gebrek aan fantasie en schrijfkwaliteit. Ik heb ooit per ongeluk op het internet een onthoofding gezien en dat blijft steeds op mijn netvlies hangen. Ik wist toen niet of het om een mens of een schaap ging. Want ik was gewend mensen zien schapen slachten. Maar een mens slachten dat kon ik niet begrijpen, nu nog steeds niet.
Als ik over al die dingen niet wil hebben zou je je afvragen over wat wil ik het dan hebben. Ik heb het over de foto van een mooie jonge Koerdische strijder die een IS gevangen aan het behandelen. Niet om hem te onthoofden maar om hem te genezen. Want die beul was in haar handen gevallen, in de handen van haar kameraden, de Koerdische strijders. De IS strijders die gevangen genomen werd, werd niet gedood of vernederd maar medisch behandeld. De foto heeft een FB-vriend geplaatst met het commentaar dat de Koerden kennen vele humane kanten en behandelen een IS strijders als mensen in nood. Ik las de reacties van verschillende lezers. De meeste zijn voor harde aanpak en geen medische behandeling. Er was er een bij die hem zelfs wil verbranden. Die woede, die primitieve woede kan ik heel goed begrijpen. En die vragen die zijn stellen kan ik ook begrijpen. Want die IS strijders kennen geen sprankje menselijkheid, deugd of mededogen. Dat er mensen zijn die hem willen behandelen in hun principes van 'oog om oog en tand om tand' is begrijpelijk. Want inderdaad als die Koerdische vrouw in hun handen was gevallen was ze ook behandeld: eest door iedereen verkracht en dan onthoofd. Misschien hadden ze haar hoofd op een stok geplaatst en erom heen gedanst.
Mijn vraag is: zal die IS-man die op de foto geholpen wordt door die Koerdische "verpleegster" ooit menselijke gevoelens krijgen en tot inkeer komen of zal hij, wanneer hij weer in machte is om de wapens te nemen met dezelfde haat de Koerden gaan bestrijden? We kunnen niet in de toekomst kijken maar ik heb een bepaald vermoeden dat niet in het voordeel van de Koerdische menselijkheid spreekt. En ik denk inderdaad aan de daders en het slachtoffer met het losse hoofd dat eenzaam op de Amstelveenseweg stond en gevonden.