Het is laat op de avond. Je bent moe, gaat naar bed in de hoop heerlijk te slapen. Je ligt naast je geliefde. Je valt in slaap en je droomt lekker. Je hoort bepaalde geluiden en je weet niet of het een droomt is of werkelijkheid. De geluiden zijn heftig.
Je schrikt wakker en gaat rechtop in je bed zitten. Je kijkt naar je partner die is net zo geschrokken als jij bent en kijkt met angst in de leegte. Je durft niets te zeggen. Je luistert verder en je beseft dat er een vreemde in je huis is, een vreemde die
zichzelf heeft uitgenodigd. Iemand die komt waardevolle spullen van je afpikken, desnoods met geweld. In een flits kan de angst je verlammen maar het kan ook de adrenaline en moed wekken. Je vindt de situatie op zijn zachts gezegd niet fijn, dat iemand in
je huis, op dit "heilige" uur, dringt. Het eerste wat je denkt: zelfverdediging. Je grijpt naar een attribuut dat je in je verdediging kan helpen. Dat kan een stok zijn, een mes, een pistool. Het ligt er aan of je voorbereid bent op zulk gevaar. En voor je
het weet staan twee bewapende en gemaskerde mannen in je slaapkamer. Ze schreeuwen: 'je geld of je leven?' Wat zal je doen? Iedereen reageert anders. De zenuwen bepalen. Op dat moment zal blijken of je ijzige of zachte zenuwen hebt. En zenuwen bepalen of je
moed hebt en de moet wordt aangestuurd door emoties en emoties kunnen somt vechten met het verstand. Het is ook algemeen bekend dat we onze emoties niet de baas kunnen zijn. We kunnen op een bepaald moment iets doen waar we geen controle over onze emoties
hebben die onze daden aansturen.
En stel je voor dat je in die situatie bent. Net wakker geschud en het viezer van een geladen wapen op je gericht ziet en er is iemand die tegen je schreeuwt dat je je leven gaat verliezen. En je beseft dat het menen is dat je misschien binnen een paar
minuten dood zult gaan.
Je vredige huiskamer verandert in een oorlogsveld, een front. Wat doe je? Kan je je zelf beheersen? Volgens de rechtstaat moet je je wel beheersen. Je moet je emoties uitschakelen en je moet de indringer die je al dan niet te hard aanpakken, niet met boven
proportioneel geweld te lijf gaan.
Ik vind het een goede zaak. Geweld gebruiken, tegen wie dan ook is verwerpelijk, zelfs niet tegen de indringer die je met de dood bedreigt. Alleen hoe krijg je dat voor elkaar? Heeft de staat je dat bijgebracht, geleerd? Begrijpt de rechtstaat dat je als
mens, in een bepaalde situaties heel anders kunt reageren en dat die reactie niet in je macht zit. Heeft de staat die je de zelfbeheersing bijgebracht, geleerd? Heeft de staat de bevolking cursussen gegeven hoe ze hun emoties kunnen beheersen?
Het zijn vragen die opkomen waaien naar aanleiding van het doodschieten van twee overvallers en de woedende demonstraties die het geweld tegen die twee overvallers afkeuren?
Ik ben blij voor de overvaller, dieven en inbrekers met een islamitische achtergrond dat ze niet in een land als Saudi Arabië wonen waar ze hun daden plegen. Daar worden hun handen afgehakt en misschien komen ze in aanmerking voor onthoofding. Als die
regel van de sharia in Nederland zou toegepast worden (Geert Wilders zou dit toejuichen) zouden meer jongeren met minder handen door het leven gaan.
