Met de imams kun je wel lachen. Echt waar. Ik heb me gisteravond erg geamuseerd. Soms heb ik heel had gelachen waardoor ik een hoestbui kreeg. Je zou misschien denken dat het niet kan, dat ik een grap maak of dat ik doorgedraaid ben. Geen een van alle drie denkmogelijkheden. Ik had een link op FB gezien, een link naar een YouTube site die heet 'تخاريف الشيوخ'. Dat betekenend, vrij vertaald, de onzin (hallucinatie) van de Mullah's. 

Het filmpje was een speech van een mullah, een jonge man. Hij vertelde boeiend en met heel veel plezier. Want hij vertelde over vrouwen, over de mooie maagden die in het paradijs op je wachten. Ze smachten om gemeenschap met je te hebben. Terwijl hij vertelde ging regelmatig een soort gehijg, een religieus gehijg die bijna simultaan stond aan het gehijg van orgasme. Men kan geestelijke orgasme beleven. Zeker in zo'n bijeenkomst waar het onderdrukken van de seksuele gevoelens voor het huwelijk verplicht is. En het publiek, de toehoorders van de mullah, bestond vooral uit jonge mannen. De jonge bebaarde Mullah vertelde, met plezier, dat elke moslimman die sterft krijgt heel veel voor terug in het paradijs. Hij legde het zo uit.

'Elke moslimman in het hiernamaals krijgt sowieso twee 'حوريا = Horia, een mooie engelachtige vrouw' en elk van die heeft 70 assistenten. Stel dat je vier vrouwen hebt wanneer je in het paradijs terecht komt. Elk van jouw vrouwen heeft zeventig van die Horias en elke van die zeventig Horia heeft weer zeventig assistenten. Reken maar hoeveel zijn ze. En je hebt recht op al die dames.' 

Ik heb de calculator gebruikt. 1 echtgenote x 70 Horia x 70 assistentes = 19.600 en als je vier vrouwen hebt dan doe je dat getal x 4 = 78.400. Dus elke moslimman krijgt 78.400 Horias. 

De jonge mullah gaat verder met zijn speech in de moskee waar een grote menigte naar hem boeiend luistert en zegt: 'Daar in het paradijs staat haar bed naast je bed, jullie hebben een bed. Jullie heffen het glas op (hij noemt niet welk glas of het alcohol is liet hij in het midden) en jij kijkt in de ogen van je vrouw. Daar is geen sprake van boosheid of ruzie. Jullie gaan liggen genieten en het genot duurt zeventig jaar. Daarna kijk je omhoog en daar ligt een mooie Horia, mooier dan je vrouw. Met haar ga je ook zeventig jaar gemeenschap hebben. En de schoonheid van de vrouwen gaat steeds beter, ze zijn steeds mooier. 

Dus elke moslimman gaat 5.488.000 (78.400 x 70) jaar genieten van vrouwen. 

Bij deze vraag ik alle mannen, ook de impotenten, van alle geloven, de christenen, joden, boeddhisten en heidenen om zich tot islam te bekeren en vier vrouwen te huwen. Dan heb je de kans van je leven. Die kans moet je niet laten liggen. Het gaat voor elke man om fijne gemeenschap met 78.400 mooie vrouwen, een genot dat 5.488.000 jaar gaat duren.

Denk ik even over na en misschien vertel ik jullie morgen over een andere islam geleerde, een Saoedische professor die er van overtuigd is dat autorijden schadelijk is voor vrouwen. Omdat haar vrouwelijke geslachtsorganen worden dat aangetast. 

 

Het is mijn eerste mooie werkdag van 2014. Door het enthousiasme en opwinding dat je in een andere stad gaat werken sta je een uur eerder op. Zingend ga je douchen en ontbijten. Je bent blij dat je zonder auto bent en je verheugt je op een rit met de trein, een milieu vriendelijke rit. Waar zouden we zijn zonder de trein. Door de opwinding sla je het advies van je geliefde om een regenjas aan te trekken in de wind en je fietst in een heerlijke motregen die door een net opgewekte wind een spelletje spuiten met je spelen. Door het spelletje fietsen, in de wind en regen, produceer je zweet. Je komt aan bij de pont. Je neemt afscheid van je fiets en op het station zoek je een ticket automaat. Je zoekt een informatie bord maar had je beter niet moeten doen. De trein vertrekt als je de laatste trede bestijgt. Je ziet de trein vertrekken. Dat geeft een heerlijk gevoel, gevoel van rust. Je hoort een stem: 'kom op, je hebt al bijna twee weken rust gehad. Kijk naar mensen en de omgeving. En inderdaad, de drukte is fascinerend. De slaperige mensen, de lezende mensen, de trappelende mensen, de koffiedrinkende mensen, de in verschillende talen sprekende mensen. Jammer dat je slechts 15 minuten hoeft te wachten. De trein komt. Er is een plaats naast een jonge dame die antwoordt dat de trein niet verder dan Hoofddorp gaat. Dat vind je heerlijk. Dan kun je in Schiphol overstappen, een mooie gelegenheid Schiphol weer te bezoeken, gratis en voor niets. Je haalt de krant uit je tas en je wilt niet uitvouwen maar je leest de achterpagina, de maandagcolumn van Rob schouten die begint met de zin:'Overlappen de tegenstanders van Zwarte Piet eigenlijk de tegenstanders van particulier vuurwerk of ligt het heel anders'. Je denkt: 'Mooi, dank je Rob, in die ene mooie zin van je maak je de rest overbodig'. Je verschuift je blik even naar rechts, naar het kleine columntje onder de titel 'Nutteloze kennis' met een de subtitel 'Schone poep'. En je denkt. Dat is niet nutteloos maar juist mooi om in de vroege ochtend, in een dampende drukke trein over poep te lezen. De poep die schoon is. Maar het gaat helemaal niet over de poep. Het gaat over het woord en zijn betekenis in het Vlaams. En dat is sexy, letterlijk. Heerlijk, serieus. Maar je moet overstappen. 

Schiphol is druk. De trein die je naar je bestemming brengt gaat eerst lekker langs de kust uit waaien voor hij een bocht naar Den Haag maakt. 

Een fijnere en betere rit kon ik me niet bedenken. Ik dank god voor de regen en de wind. Ik dank de NS voor de ontspannen rit. Ik ga heerlijk werken op mijn eerste werkdag van 2014. Voortaan ga ik uitsluitend met de trein. Ach, dat een retourtje Amsterdam Den Haag bijna hetzelfde kost als een retourtje Amsterdam Londen met vliegtuig is niet vreemd want wat jij er voor terug krijgt is gigantisch. Niet in geld uit te drukken!

Mijn voornemen om zo iets te schrijven heb ik laten varen toen ik de column van Sylvain Ephimenco las waarin hij de oren van zijn collega (gast) columnist en mede-Allochtoon, Murat Isik, met een ruwe Turkse handwas doekje waste. Natuurlijk kon Murat over iets anders schrijven dan over racisme en de zwartepiet. Misschien had hij dat artikel ook een paar maanden geleden geschreven maar niet kon publiceren tot hij in deze "feest" dagen de kans kreeg. En natuurlijk is het Turkse racisme niet met het Nederlandse te vergelijken. Turkije, wat racisme betreft, is het (een soort) Nederland van 300 jaar geleden. Ik lees regelmatig de scherpe en gedurfde columns van Sylvain maar ik begrijp niet dat hij zijn zaterdagcolumn aan dat artikel van Murat besteedt. Ik had hem, als een ervaren columnist, eerder een persoonlijk bericht verstuurt en hem gewaarschuwd en geadviseerd. Dan waren ze inderdaad als allochtonen onder elkaar. Maar misschien wilde hij Murat aan zijn volgende column helpen. En dan krijgen we straks een serie van zwartepieten columns. Dat is voor mij gunstig. Ik hoef dan alleen maar de eerste regels te lezen en dat bespaart tijd. 

Wat me vandaag geen tijd heeft bespaard is wel een artikel van Judit Neurink. Judit schrijft naar aanleiding van de moord op de Koerdische journalist Kawa Garmyani (vermoord op 6-12-2013) over haar frustratie, de corruptie en de uitzichtloze toekomst voor een vrije pers in Koerdistan en zegt: 'Ik betrap mezelf op zelfcensuur, omdat de Koerdische media inmiddels wel de kaas op mijn boterham betalen.' En die Koerdische media zijn van de regerende partijen of er van afhankelijk zijn. Een citaat in haar artikel valt op: 'De slachtoffers van kritische berichtgeving weten dat ze ongestraft wraak op journalisten kunnen nemen.' 

Het gaat hier niet om Murat Isik die zich slachtoffer voelt van de kritische column van Sylvain Ephimenco. Die slachtoffers van de kritische berichtgeving zijn, als ik haar artikel goed lees, bekende corrupte leiders die ze niet bij de naam noemt. 

Kawa is de tweede leerling van Judit die vermoord werd. Dat ze niet meer de Koerdische journalisten opleidt is jammer maar dat ze daar blijft om Nederlandse toeristen in Koerdistan rond te leiden is een goede zaak. Je zou je misschien af gaat vragen waarom vind ik dat een goede zaak. Ik vind het een goede zaak omdat ze haar kennis op de (Nederlandse) toeristen overdraagt. Ze blijft voor Trouw schrijven. Misschien binnenkort een artikel over de verhoudingen tussen Turkse en Koerdische ministers. Dan kan ze duidelijk maken dat de kinderen van de Koerdische ministers en leiders niet te vergelijken zijn met de kinderen van de ontslagen Turkse ministers (over het laatste schreef Erdal Balci in Trouw). Maar wat ook belangrijk is, ze gaat zich niet mengen in de zwartepieten discussies. 

 

'Als je niet op vrijdag naar de moskee gaat om te bidden krijg je 25 zweepslagen.' Dat is wat een bebaarde man in semi-militaire kleding in het Arabisch aan de menigte vertelt ergens in een straat, in een stad in Syrië. De video beelden zijn door een amateur opgenomen. Vervolgens zwenkt de camera naar links en er staan twee mannen met hun witte t-shirts aan. Ze krijgen de opdracht op hun knieën te gaan zitten. Twee andere bebaarde mannen die ook semi-militaire kleding dragen hebben zwepen in hun handen. De camera gaat dicht bij. Een van de mannen die zo meteen gezweept zal worden beseft waarschijnlijk niet wat hem te wachten staat. Hij werkt mee. Hij gaat rustig op zijn knieën zitten. Hij is dik en misschien denkt hij dat zijn vet de pijn door de zweepslagen tegen zouden houden niet wetende dat zijn vet geen kogelwerende vest is. De beul vouwt netjes de t-shirt van de dikke man op die op zijn knieën zit en, volgens mij in zichzelf glimlacht. Ik stop de video. Nee, ik kan niet verder kijken. Niet dat ik een zwak hart heb maar ik kan niet tegen de vernedering die zo meteen de man zal ondergaan. Of de menigte die toekijkt vrijwillig of gedwongen aanwezig is maakt me niet uit. Deze beelden laten me denken aan videobeelden die tijdens de regering van Saddam Hussein plaatsvonden, in de Koerdische steden. In die videobeelden ging niet op zweepslagen maar om openbare "feestelijke" executies. En de familieleden en verwanten van de slachtoffers moesten kijken en applaudisseren. 

Oké laten we zeggen dat Saddam Hussein zijn tegenstanders wilde hard aanpakken en hen een lesje wilde leren. Laten we zeggen dat die mannen in het verzet waren gekomen tegen de onderdrukking. Laten we zeggen dat Saddam een dictator, meedogenloos en goddeloos was en daarom zulke dingen deed en uiteindelijk zijn verdiende straf kreeg. 

Dat kunnen we niet van mensen zeggen die recent zijn gefilmd. Het gaat hier om de moslimmannen die zogenaamd Allah vrezen en Zijn wetten willen verspreiden. En de slachtoffers zijn geen verzet plegers of rebbelen. 

Heeft Allah of de profeet ooit beweerd als iemand op vrijdag niet naar moskee gaat hij 25 zweepslagen moet krijgen. Zo ja, waar staat dat? In welk boek?

Laten we zeggen dat Allah dat bevolen heeft, had hij geen rekening gehouden met zieken of mensen die op een of andere manier gehinderd zijn? En waarom is dat bezoek op vrijdag naar de moskee zo belangrijk? Wat wilden die moslimmannen in semi-militaire kleding bereiken? Angst? Dat hoefden ze niet te doen want mensen zijn heel erg bang. 

En stel dat iedereen op vrijdagmiddag naar de moskee gaat wat als die mensen in de moskee in hun hart Allah voor duivel gaan uitmaken en tijdens het bidden totaal iets anders zeggen dan wat het gebed behoort uitoefent te worden. Het gebed is toch tussen de mens en zijn schepper of niet soms? 

Kan je je voorstellen dat heel veel wijken in Syrische steden die beheerd worden door zulke beulen, Allahloze moslims ook nog hermetisch afgesloten worden door de echte Syrische militairen die geen voedsel naar die steden of wijken toe laten. En er zijn steden en weken die al maanden lang belegerd zijn door de troepen van de dictator.

Zouden die bewoners zich zo erg gezondigd hebben dat ze zo gestraft worden?

Als god of Allah of welke hemelse macht dan ook de mens op deze wrede wijze straft hoe moet de mensheid verder? Is dat goed voor het bevorderen van het geloof? 

Stel dat de traditie van Veen zich over heel Nederland gaat verspreiden, onder het motto traditie en van traditie blijf je met handen af. Het zou toch het hek van de dam zijn. 

Nee, geluk is dat niet het geval en de mensen zijn verstandigers dan de meute van Veen die de pyromanie aanbidt en er voor vecht. Ik vraag af wat voor plezier levert een brandend autowrak. Welke sensatie wordt daardoor beleefd. Krijgt men een soort orgasme van? Ik begrijp het niet en wil het niet begrijpen. Ik begrijp wel dan men plezier wil maken maar moet dat plezier in de vernieling zijn, in het leed van de ander? Wat ik positief vind is dat de burgemeester van het dorp, de politie en brandweer ook er een traditie van maken om niet met zich te laten sollen en treden kordaat op tegen die meute die haar vernielingsdrang niet wil opgeven waardoor de meerderheid van het dorp in verdrukking komt en geen plezier beleeft. 

Zorgelijk is dat het geweld tegen hulpverleners zich uitbreidt en het wordt een soort traditie. Voordat deze tendens zich tot traditie maakt moet er tegenop getreden worden.

Dat hardheid menselijk is en dat men voor elkaar niet opzij wil gaan heeft vaak veel ellende veroorzaakt. Dat de traditie van het dorp Veen zich op een avond, de oudejaarsavond, concentreert is positie te ervaren, althans vergeleken met andere koppige tradities elders over de wereld waar vele doden en gewonden vallen. Maar hoe voorkom je om geweld tegen hulpverleners te stoppen zodat dat geen traditie wordt? 

Is het een idee om die mensen te vragen zich vrijwillig op te geven naar een paar brandhaarden in de wereld te gaan zodat ze daar als hulp verleners branden kunnen stichten als doel vechtende bevolkingsgroepen uit elkaar te halen? Denk maar aan Zuid-Soedan waar een persoonlijke vete tussen de president en de vice-president wordt uitgevochten en binnen enkele dagen duizenden doden zijn gevallen en honderdduizenden op de vlucht geslagen zijn. 

Als die Nederlandse brandstichters en geweldplegers tegen hulpverleners voor het oud en nieuw die kant opgestuurd worden misschien krijgen we een win win situatie. De mensen die de drang hebben een oorlog te ontketenen en door geweld aan hun trekken komen kunnen ze misschien op een humane wijze bij hun verstand komen.

Dan kunnen ze misschien het leven en de geboorte van kinderen mee maken en leren het leven te respecteren.

Ik weet het ook niet, het is misschien een domme oplossing maar wie weet met kleine aanpassingen kan het wel werken. Of komen die jongens en meisjes terug met nog meer agressie? Die kans bestaat ook!